ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΝΑΓΗ ΠΑΝΑΣ- ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ[1]
(1927-2013)
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΡΧΟΝΤΑ , ΚΑΛΟ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΦΙΛΟ!
Ο Βαγγέλης Παναγή Πανάς ,ο Βαγγελάκης
για όλους όσοι των γνωρίσαμε υπήρξε πάνω απ’ όλα ένας φανατικός λάτρης της Κεφαλονιάς
και του χωρίου μας Σπαρτιά όπου γεννήθηκε στις 20-12-1927. Ο Βαγγέλης Παναγή Πανάς απεφοίτησε από το
Βαλλιάνειο Γυμνάσιο Κεραμειών και κατεστη
πτυχιούχος το 1956 από την Νομική Σχολή
του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, παράλληλα υπηρέτησε την
στρατιωτική του θητεία του στο Διαρκές
Ναυτοδικείο Πειραιά. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο χωρίς ποτέ όμως
να ασχοληθεί με την δικηγορία .Υπήρξε ένα πολύ επιτυχημένος μεσίτης ναυτικών συμβάσεων και ιδρυτής και
συνιδιοκτήτης ενός σημαντικού Γραφείου ναυτιλιακών συναλλαγών στον Πειραιά . Μια
ακόμη απόδειξη ότι είχε τον εκτίμηση και την εμπιστοσύνη όλων, ήταν ο πραγματικός
σεβασμός που έτρεφε στο πρόσωπο του, ο ναυτιλιακός κόσμος. Η ικανότητά του να δημιουργεί παρά τις δυσκολίες και ατυχίες και να διαπραγματεύεται ήταν ζηλευτή. Η τιμιότητα και ευθύτητα του υπήρξαν ένα από τα χαρίσματα του μαζί με την καθαρότητα των λόγων και των πράξεων
του.
Διετέλεσε επί πολλά έτη Πρόεδρος
και μέλος του Δ.Σ του περίφημου «HELLENIC SHIPBROKERS ASSOCIATION - ΣΩΜΑΤΕΙΟ
ΜΕΣΙΤΩΝ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ» καθώς Πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ του Συλλόγου «ΛΕΙΒΑΘΩ» ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ. Ο Βαγγέλης Πανάς, υπήρξε ενεργό μέλος
του ομίλου των Φίλων Αγίου
Όρους, το οποίο με μεγάλη ευλάβεια επεσκέπτετο τακτικότατα.
Αξίζει να μνημονεύσω την μεγάλη υλική και
ηθική συμπαράσταση του «Βαγγελάκη» στη μετασεισαμική αποκατάσταση του
τραυματισμένου από τους σεισμούς του 1952 χωριού Σπαρτιά [2] ,αλλά και την απλόχερη και
γνήσια ανιδιοτελή αγάπη του στη Κεφαλλονια και τους Κεφαλλονίτες. Με συγκίνηση
συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, αποχαιρέτησαν έναν «καλό άνθρωπο» Ο θάνατος του προκάλεσε βαθύτατη οδύνη σε
όλους, που είχαν την ευτυχία να σε γνωρίσουν και να τον αγαπήσουν. Υπήρξε συμπαθής και σεμνός, και απολάμβανε την αγάπη και την εκτίμηση όλων όσων τον
γνώρισαν και των συναδέλφων του
ναυλομεσιτών και της ναυτιλιακής οικογένειας της οποίας υπήρξε επίλεκτο μέλος,
ένας αγαπητός άνθρωπος με φίλους από όλη την Ελλάδα.
Ο «Βαγγελάκης». στον βίο του κατάφερε να διδάξει ήθος,
ταπεινότητα, αξιοπρέπεια και όλες τις αρετές που μας δίδαξαν οι αρχαίοι μας
πρόγονοι! Δεν υπήρξε "διδάσκαλος", αλλά δίδαξε με τον τρόπο ζωής του.
υπήρξε πρότυπο εντιμότητας και ήθους για κάθε πολίτη, που όλα αυτά τα χρόνια,
έγινε κοινωνός της παρουσίας του στα κοινά , καθώς και της πηγαίας ευγένειας της παρουσίας του στην Ελληνική κοινωνία. Σαν γνήσιος Άρχοντας, ήξερε ότι για να έχεις λόγο και να μπορείς να κάνεις αυτά
που θέλεις χτίζοντας και όχι γκρεμίζοντας, πρέπει να πληρώσεις και να
επενδύσεις. Ο Βαγγέλης Παναγή Πανάς ανήκε στους Άρχοντες, σ΄αυτούς που δεν τους αναδεικνύουν οι κοινωνικοί
"βαθμοί" και οι "τίτλοι". Θεωρώντας ως κύριο εφόδιο του την
αγάπη του κόσμου, ποτέ δε μας λύπησε. Μία και μοναδική λύπη μας έδωσε ,με το
θάνατό του.
Τον θυμόμαστε, πάντα απλό στοχαστικό
,μειλίχιο με τον καλό του λόγο για όλους ακόμη και γι’ αυτούς που τον πόνεσαν
και τον πίκραναν και υπήρξαν και
τέτοιοι. Η σοφία του και ο τρόπος που έβλεπε τα πράγματα ήταν πραγματικά
εντυπωσιακή.
Αγάπησε αυτά που δεν αγαπιούνται σήμερα απ’ τους
πολλούς ,πόνεσε γι’ αυτά που δεν πονά πια σχεδόν κανείς
,πίστεψε σ’ αυτά που οι περισσότεροι περιγελούν
και περιφρονούν ακόμα .
Περπάτησε ταπεινός προσκυνητής στο Περιβόλι
της Παναγιάς τον ιερό Άθωνα και
ήξερε πολύ καλά ποσό σημαντικό για όλους
είναι το ταξίδι αυτό. Υπήρξε μύστης
της Αγιορείτικης αγιότητας ,της μυστικής ηχούς που προσδίδει η επίσκεψη
στον ΑΘΩΝΑ ,είχε αυτιά ανοιχτά ,
ευαίσθητα και ευήκοα στα πνευματικά και
στα κοινωνικά ζητήματα. Αγάπησε την Ελλάδα και λάτρεψε την οικογένεια του την αγαπημένη του σύζυγο Μένη
και εξαίρετα παιδιά του Αδαμαντία,
Μαριάννα και Ήβη, που τις άφησε απαρηγόρητες από την απώλεια του.
Γράφει[3] ο ίδιος ο «Βαγγελάκης» : «Τα
νεκτροταφεία των Κεραμιών και των Σπαρτιών μιλούν μέσα στην ψυχή μου .Γνωρίζω
τους τάφους, διαβάζω ονόματα ,φέρνω στα μάτια μου μορφές ,ακούω κουβέντες ,ξαναζωντανεύω
μνήμες..»
Η πεποίθηση μου
είναι ότι ὁ πάνσοφος Θεὸς μπορεῖ «νὰ ἐγείρῃ
ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἐκ κοπρίας νὰ ἀνυψώσῃ πένητα» (Ψαλμ. ριβ´ 7) και τον
Βαγγέλη Παναγή Πανά τον
ανύψωσε δικαίως, αφού επί
δεκαετίες κράτησε επάξια με τιμή κι
ακεραιότητα αξιοζήλευτα τον τίτλο του Ευπατρίδη
. Αυτό που διακρίνει τον ευπατρίδη είναι
το ήθος, τα ιδανικά και οι αξίες. Αυτά ακριβώς
ήταν που ξεχώριζαν τον Βαγγέλη Πανά από τους πολλούς .Η σταθερή του πίστη στις
ηθικές αξίες και στα ιδανικά, η αγάπη του στον τόπο του και στη Οικογένεια
του.
Ας αναπαύεται εν
ειρήνη, εκεί που βρίσκεται στις αιώνιες
θάλασσες των ουρανών.
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
[1]
Σε πολύτιμο γραφτό του που μου
εμπιστεύθηκε τον Απρίλη του 1991 και έχει
περιληφθεί στο υπό έκδοση βιβλίο μου «ΟΙ
ΑΓΑΠΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ» ο Βαγγέλης Πα νάς υπογράφει
: «Βαγγέλης Π. Πανάς Σπαρτινός»
[2]
Βλ Βιβλίο Παναγιώτη ΑΡΓΥΡΟΥ «ΔΑΣΚΑΛΟΣ..»ΕΠΙ ΤΩΝ
ΕΠΑΛΞΕΩΝ» Αθήνα 1995 με ειδική
αναφορά στην υποσημείωση 47 σελ 72: «Ο
Βαγγέλης Πανάς υπήρξε πάντοτε συμπαραστάτης στους αγώνες μου για το χωριό
Σπαρτιά ,είναι ένας πετυχημένος ναυλομεσίτης
του Πειραιά, εξαίρετος οικογενειάρχης και άνθρωπος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου