Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

ΝΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ;


Τότε που λέγαμε εμείς τα κάλαντα – Ωραίες αναμνήσεις για τους λίγο μεγαλύτερους
Τότε που λέγαμε με τον Θανάση, τα κάλαντα
ΣΠΑΡΤΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Παραμονή Χριστουγέννων.
Τα κάλαντα είναι, ίσως, μια από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων γιατί εκτός του γεγονότος ότι αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι των εορτών των Χριστουγέννων είναι το έθιμο που αφορά, όσο κανένα άλλο, τα παιδιά.


Γιατί όπως και να το κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα δεν γίνονται.

Ξύπνημα νωρίς. Ντυνόμασταν ζεστά, φοράγαμε τα σκουφάκια που μας είχε πλέξει η νόνα μας και αφού πίναμε γρήγορα γρήγορα το «Νουνού» φεύγαμε για τα κάλαντα. Θέλαμε να είμαστε από τους πρώτους που θα χτυπάγαμε την πόρτα. Ναι, κινδυνεύαμε να μην μας ανοίξουν πρωί πρωί, όμως αν θα ήμασταν εμείς που θα κάναμε το ποδαρικό και θα περνάμε επαξίως τον καλύτερο μπουναμά.  Με τα κάλαντα εύχονται υγεία, χαρά, καλή σοδειά, και το σπίτι να ΄ναι στέρεο και γερό, για να στεγάζει την ευτυχία και την προκοπή των κατοικούντων. Τα κάλαντα  εγώ τραγουδούσα καλά ,ο Θανάσης φάλτσος μουρμούριζε πάντως η σοδειά(η είσπραξη ) καλή .
"Εντω σπηλαίω τίκτεται,
εν Βηθλεέμ τη πόλει..."
ΟΙ χωριανοί μας καλοδέχονταν (γιος του δάσκαλου εγώ , γιος του Γραμματέα ο Θανάσης είχαμε "πρόσωπο") μόνο η κυρά Μαρία του καπετάν Φώτη   δεν μας επέτρεψε να μπούμε στο σπίτι "μην της λερώσουμε το πάτωμα" από τις λάσπες που είχαμε στα παπούτσια μας.
Στο μαγαζί του Αντρογιάννη του Λορεντζάτου μας ζητούσανε ( ο ταχυδρόμος κλπ ) να τους πούμε τα κάλαντα ,αλλά ήταν όλοι τόσο μεθυσμένοι και δεν καταλαβαίναν τι λέγαμε ,αντί χρημάτων μας πρότειναν κρασάκι και μεζέ, πράγμα που δεν δεχθήκαμε αφού κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αδιανόητο για δεκάχρονα την εποχή εκείνη ! Στα σπίτια λέγαμε μετά τα κάλαντα και τα ακόλουθα: "σ' αυτό το σπίτι προήρθαμε πέτρα να μην ραΐσει και ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει " και μετά " κοίταξα στον ουρανό κι είδα σταυρό στην μέση κι απ' όλα τα όνοματα το.... μου άρέσει " (λέγαμε το όνομα του οικοδεσπότη, που αν ήταν και ναυτικός η οικοδέσποινα έδινε μεγάλο φιλοδώρημα πχ πέντε δραχμές!)
Κι έπεφτε το χρήμα, ιδίως στα καπιτανόσπιτα.
Υπήρχαν και οι περίεργοι που δεν ήθελαν να τα "πούμε".
Πάντως αυτό δεν συνέβαινε με τους φτωχούς που καλοπλήρωναν ! Ο πιο κουβαρδας ήταν ο παπά Διονύσης ο Γαρμπής, η νόνα μου (λόγω "θαυμασμού" στο βλαστάρι της οικογένειας) ,η σιόρα Κάτε η Πεταλούδη και η Ερασμία Μεσολωρά  και η Αλίκη και άλλοι που τώρα δεν θυμάμαι .
Στο τέλος της μέρας, η μάνα μου με ερεύνησε επιμελώς και έτσι αναγκαστικώς της παρέδωσα και το τελευταίο φράγκο (που είχε απομείνει μετά. την αγορά των βόλων από το μαγαζί του Λάμπρου του Δίλαλου ) που μπήκε στον κουμπαρά που θα άνοιγε την Πρωτοχρονιά.
Όταν ήμουνα παιδί θαύμαζα με τις ώρες τους μικρούς γυάλινους βόλους των παιδικών μας παιχνιδιών. Περιεργαζόμουν πάντα ένα καινούργιο βόλο στον ήλιο και απολάμβανα τα χρωματικά του παιχνιδίσματα Πολύχρωμοι, με περίτεχνα εσωτερικά σχέδια που στα μάτια των παιδιών αποκτούσαν παραμυθένιες διαστάσεις.

Με αυτούς τους μικρούς πολύχρωμους βόλους, στους χωμάτινους δρόμους στήνονταν ομάδες, αγώνες, πολύωρα παιχνίδια και ενίοτε καυγάδες. Σημειώνεται ότι, οι βόλοι ήταν απαγορευμένο παίγνιο  στο σχολείο την εποχή εκείνη στο χωριό μας  και μόλις άνοιγαν τα σχολεία, ο δάσκαλος έκανε σωματική ερεύνα στους  μαθητές και επέβαλε άμεση κατάσχεση με ξυλοδαρμό με βέργα ελιάς που έφερνε στον δάσκαλο ,ο Σπύρος ο Δρακόπουλος ο  σημερινός  επιχειρηματίας- ψαράς. Την ποιότητα της βέργας πρώτος εγώ δοκίμαζα αναγκαστικά για παραδειγματισμό  στα πόδια μου , από τον δάσκαλο πατέρα μου!
«χρόνια πολλά να χαίρεστε πάντα ευτυχισμένοι
σωματικώς και ψυχικώς να είστε πλουτισμένοι»
ΑΝΤΩΝΗΣ Π ΑΡΓΥΡΟΣ


Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017

Ο Μικέλης.


Ένα μεγάλο μέρος του σύγχρονου δημόσιου διαλόγου αφορά την καταλληλότητα των αξιωματούχων για τις θέσεις που έχουν καταλάβει και για το έργο που έχουν επωμισθεί. Συνήθως αρνητικός, ο σχολιασμός αυτός συχνά καταλήγει με την αναγνώριση της αδυναμίας τους, τη βεβαιότητα πως υπάρχουν καταλληλότεροι και την ψευδαίσθηση πως αν άλλαζαν τα πρόσωπα θα άλλαζαν τα πράγματα. Σ’ αυτήν την  εφιαλτική πραγματικότητα υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις που μας κάνουν περήφανους, γι αυτό και αυτή η σπάνια δημόσια αναφορά ,χωρίς την γνώση και την συναίνεση του αναφερομένου.
Ο Μιχαήλ Mαφρέδας, για όλους  τους γνωστούς του ο Μικέλης, είναι  ο εκλεγμένος Πρόεδρος της  Τοπικής Κοινότητας Σπαρτιών. Το χωριό   Σπαρτιά όπως όλα τα χωριά του νησού μας, χρειάζεται την φροντίδα του υδροκεφαλκού δήμου Κεφαλληνίας. Ευτυχώς όμως  που έχει ένα αξιόλογο τοπικό άρχοντα τον Μικέλη. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη περίπτωση Άρχοντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρόκειται για ένα μοναδικό φαινόμενο ανθρώπου που τιμά το αξίωμα του και που είναι πανταχού παρών ολο το εικοσιτετραωρο στην περιοχή της ευθύνης του. Γυιός  ενός γνήσιου ανθρώπου και  φτωχού μεροκαματιάρη, αυτοδημιούργητος, σεμνός, συνεπής, έντιμος  και πάνω από όλα μαχητής είναι ο Μικέλης μας. Ξέρει που υπάρχει ο ανθρώπινος πόνος  και είναι δίπλα στους πονεμένους, αλλά και  στις χαρές του χωριού μας πάντοτε παρών,  διακριτικός και ευδιάθετος ,με τον καλό του λόγο, Ευθύβολος στην πολιτική του ανάλυση ,πάντα με πλούσια δημοκρατική παρουσία, άδολος φίλος του Μάκη του Αρσένη  και θαυμαστής του Ερνέστο  Τσε  Γκεβάρα, αλλά ποτέ εμπαθής ,φανατικός ή μισαλλόδοξος. Όλοι οι χωριανοί είναι φίλοι του χωρίς καμιά διάκριση ή πολιτική αντίθεση, έτσι εισπράττει την αγάπη και την συμπάθεια του κόσμου .Είναι λοιπόν αναγκαίο να αποκαλύψουμε την ιδιαιτερότητα στην εκτέλεση του καθήκοντος του, όχι δεν περιμένει τα συνεργεία του Δήμου(που δεν έρχονται συχνά) για να επέμβουν στα προβλήματα της τοπικής Κοινότητος Σπαρτιών .Αυτός θα σπεύσει να καλύψει εθελοντικά  όλες σχεδόν τις δημόσιες  ανάγκες, θ’ αλλάξει τις καμένες λάμπες και θα ασχοληθεί με την καθαριότητα τω δημόσιων  χώρων, θα τον δει κανείς στο γιαλό μας στον Κληματσιά αλλά  και στον Λιάκα να μαζεύει μόνος του  το καλοκαίρι τα σκουπίδια ακόμα  και τα’ αποτσίγαρα που οι ασυνείδητοι επισκέπτες πετούν στην άμμο χωρίς ντροπή. Ο Μικέλης  είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος που η σεμνότητα του δεν τον εμποδίζει νάναι μαχητικός διεκδικητής των τοπικών αιτημάτων και με πολύ έντονο και αποφασιστικό τρόπο , ακόμη και την απεργία πείνας. Ένας κακοπληρωμένος, αγνοημένος και παραμελημένος από τη κεντρική διοίκηση  τοπικός άρχοντας θα μπορούσε να  τηρεί απλά  τους κανόνες της δεοντολογίας και να περιμένει την επόμενη εκλογή. Αυτός δεν θα μπορούσε να είναι ο  Μικέλης, που πιστεύει σωστά ότι  δεν μπορεί να υπάρξει ζωή ή ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς αγώνα και σύγκρουση. Έτσι θέλαμε να αναδείξουμε την παρουσία ενός ξεχωριστού αγωνιστή της τοπικής αυτοδιοίκησης ,μένα γνήσιο πολιτικό λόγo και παρουσία με τα γραφτά του  που εκτός από τον καθαρό λόγω είναι σε άψογα Ελληνικά μιας ισχυρής συγκολλητικής δύναμης της Τοπικής Κοινωνίας και να προτείνουμε να τον τιμήσει η Ακαδημία και Πολιτεία για  τον ανιδιοτελή και γνήσιο αγώνα του, το αξίζει ο Μικέλης Mαφρέδας του το χρωστάμε όλοι.



ΑΝΤΩΝΗΣ Π ,ΑΡΓΥΡΟΣ
4/11/2017

Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

" ΜΕΤΡΗΣΕ Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ, ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ»

" ΜΕΤΡΗΣΕ Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ, ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ»
(Ο δάσκαλος Παναγιώτης Αργυρός)
ΗΡΘΕ Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Τ΄Αυγουστιάτικο φεγγάρι το ολόγιομο, γεννά ιστορίες πολλές για να ξανθυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια ,τα όνειρα, τους έρωτες, τα ξενύχτια τα χτυποκάρδια, τις όμορφες μέρες και νύχτες του, γιατί ναι «οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο» . Όλοι ξέρουμε πως στα παραμύθια τα πάντα μπορούν να συμβούν, μα και στη ζωή .  Ο Αύγουστος είναι ο μήνας που ένα σωρό έρωτες, ιστορίες, αγάπες περιπέτειες αρχίζουν δίπλα στο κύμα και στον έναστρο ουρανό, αντάμα με μυρωδιές, από  τα  φιόρα [=λουλούδια]  που δεν είναι άλλα από τα τζατζαμίνια [=γιασεμιά] και τις μοσκιές [=άσπρα μυρωδάτα λουλούδια και τους κρίνους της Παναγιάς του Δεκαπενταύγουστου.Ο μαγικός μήνας έχει τις σταθερές του: Δεκαπενταύγουστος, γιορτές πανηγύρια, μακριά από πόλη, απόλαυση  της ανεμελιάς ,μακριά  από  τα γνωστά ζητήματα της καθημερινότητας, και κυρίως ΤΟ σμίξιμο με  την αγκαλιά της θάλασσας.
Αυτή την φορά δεν θα σας μιλήσω για την τρέχουσα κατάσταση, ούτε για τις τραγωδίες ,τον ΕΝΦΙΑ, τους δανειστές, τις δόσεις, την Συρία και τόσα άλλα τοξικά και δυσάρεστα, που τα κανάλια των οκτώ έχουν την ευχέρεια να μας μεταδίδουν. Όχι ότι αυτά τα δυσάρεστα και πολλές φορές απεχθή δεν υπάρχουν ,υπάρχουν  μα δεν  πρέπει να μας χαλάσουν το κέφι των διακοπών. Ναι θα φύγουμε μακριά από την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Αποτοξίνωση από όλα τα τοξικά! Καιρός να χαθούμε σε μια όμορφη και ήσυχη παραλία, Να αρμενίζουμε με τα μάτια της ψυχής μας, να πιούμε το ουζάκι μας, να ρίξουμε τις βόλτες μας, να κάνουμε νυχτερινό μπάνιο με την πανσέληνο του Αυγούστου, να τραγουδήσουμε  και τέλος πάντων να ζήσουμε σαν άνθρωποι που τους αξίζει λίγο χαλάρωση και ηρεμία  .
Σήμερα επιτρέψατε μου να ζητήσω την επιείκεια σας,  γιατί  θέλω να σας θυμίσω τα όμορφα καλοκαίρια που πέρασαν .....
 Δίπλα μας έχουμε τα μαγεμένα βουνά (οσα δεν τα κάψαμε), την λαμπρή θάλασσα μας, τον ήλιο μας, το μοσχομύρισμα του θυμαριού, της λουίζας και του γιασεμιού, μα και του νυχτολούλουδου, το σμίξιμο στο χωρίο μας των συγγενών και φίλων στο πανηγύρι της Παναγιάς, το γλέντι μας κι όλα αυτά που ξεπλένουν το καλοκαίρι, τις χαρές  και τις λύπες όλου του χρόνου .
Ας μην ξεχνάμε στην αυλή του σπιτιού μας , την (νόνα)γιαγιά με τα παραμύθια της, τα παιδικά παιχνίδια αλλά και τους νεανικούς μας έρωτες και  τα ηλιοβασιλέματα  που απολαύσαμε.
Ετοιμάζονται ΚΑΙ τα πρωτάκια ν’ ανοίξουν τα φτερά τους και ναναι καλοτάξιδα ,όπως και μείς κάποτε.
Έτσι περνά η ζωή μας  και τα καλοκαίρι μας  και έρχεται ο σκληρός Σεπτέμβρης και ο χειμώνας  για πολλούς και στη ζωή και στις καρδιές μας.
Θάθελα  έστω για λίγο, να αφήναμε το νου  και την καρδιά να ταξιδεύει στην μαγεία του Αυγούστου ,να σβήσουμε τα δύσκολα απ’ τα τεφτέρια τις ζωής μας  και να βρεθούμε μ’ αυτούς π’ αγαπάμε.
Πράγματι υπάρχει το «Ελληνικό Πάσχα», είναι το δεύτερο Πάσχα η γιορτή της Παναγιάς και αυτό το απίθανο Ελληνικό καλοκαίρι με τα «μπάνια του Λαού», όπως επιτυχημένα ειπώθηκε.
Ο “νέος χρόνος” για πολλούς  που αρχίζει στην πραγματικότητα την 1η Σεπτεμβρίου (και το νέο εκκλησιαστικό έτος) αρχίζει και όπως έλεγε ο πατέρας μου : “μέτρησε σ' αυτόν τον Αύγουστο, ένα ακόμα καλοκαίρι της ζωής σου ."
ΥΓ: Αναγνώστη συγγνώμη το κείμενο απευθύνεται στις μνήμες και τις καρδιές  μας δεν ξεχνά τα βάσανα μας .

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ


1/8/2017

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΟΛΩΡΑ « Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ» ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΣΑ ΗΡΩΙΔΑ ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΟΛΩΡΑ  « Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ»
ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΣΑ ΗΡΩΙΔΑ
ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ


Γεννήθηκε το 1889, κόρη του σπουδαίου θεολογου καθηγητή  και πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Μεσολωρά (1851 - 1942),με καταγωγή από τα Σπαρτιά ή την Πεσάδα. Το 1911 ιδρύθηκε η Πρώτη Πρακτική Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων και η Αθηνά Μεσολωρά, σε ηλικία 22 ετών, ανέλαβε τη διεύθυνσή της. Εθελόντρια του  Ερυθρού  Σταυρού  στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφοίτησε το 1916 πό την πρωτοϊδρυθείσα Σχολή Επικούρων Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού  (ΕΕΣ).  Η Αθηνά Μεσολωρά είναι η πρώτη νοσηλεύτρια με ειδίκευση στη Δημόσια Υγιεινή. Φοίτησε στο King's College του Λονδίνου το 1920 με υποτροφία της Ένωσης των Συνδέσμων των Ερυθρών Σταυρών και διαδέχθηκε την Ελένη Βασιλοπούλου στη διεύθυνση της Ανωτέρας Σχολής Νοσοκόμων και Επισκεπτριών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Στη συνέχεια διετέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα διευθύνουσα του Τμήματος Νοσοκόμων και μέλος του κεντρικού συμβουλίου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Για την προσφορά της, Διεθνής Ερυθράς Σταυρός τς πένειμε, το 1939, το ανώτατο παράσημο «Φλόρενς Νάϊτινγκαιηλ» τς «πρώτης εθελόντριας αδελφής στον κόσμο». πόλεμος του 1940 θα την βρει μέλος τς Συμβουλευτικής Επιτροπής Εθνικής Αμύνης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, η  οποία συνέταξε το σχέδιο τς νοσηλευτικής επιστρατεύσεως της χώρας και οργανώσεως τν υγειονομικών σχηματισμών εκστρατείας.
Η προσφορά της κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 θεωρείται ως η κορυφαία μεταξύ των πολυάριθμων συναδέλφων της που επιστρατεύτηκαν προς ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Συγκέντρωσε 3.200 εθελόντριες Νοσοκόμους, καταρτίζοντας νοσοκομειακά κλιμάκια στο αλβανικό μέτωπο, ενώ  ίδια παρέμενε στην πρώτη γραμμή. Ανεβαίνοντας σε κάποιο ηπειρώτικο ύψωμα γλίστρησε, και έσπευσαν να την βοηθήσουν. «Δεν χρειάζεται »,τοις απάντησε, «στον ανήφορο δεν πέφτει κανείς, μόνον στον κατήφορο…». Ήταν πολλές οι φορές που εύρισκε κάποια Νοσοκόμα να κοιμάται εξαντλημένη. Την σκέπαζε και καθόταν εκείνη στην θέση της μέχρι το πρωί.Κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής της (1955 - 1965) υπηρέτησε ως πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου Νοσηλευτών Ελλάδος. Απεβίωσε το 1965 στην Αθήνα και κηδεύτηκε από το Μητροπολιτικό Ναό στις 10 Σεπτεμβρίου 1965.  Αφιέρωσε την ζωή της στον πάσχοντα συνάνθρωπο, πήρξε  η πρωτεργάτης  της Νοσηλευτικής στην Ελλάδα, πηρέτησε με σθένος την Πατρίδα . Η προτομή της βρίσκεται στην πλατεία που φέρει το όνομα της, δίπλα από το νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού στην πόλη των Αθηνών.

ΠΗΓΕΣ: 1. ΓΕΣ Η υγειονομική υπηρεσία του Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41
2. Της Πόπης Κεσίδου, εθελόντριας του παραρτήματος Λάρισας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
3. εφ. Ελευθερία, φύλλο 10/9/1965, σελ. 4.
4.φημερ. «στία», 12.5.2016.

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ 

τα καλαντα

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ, ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΩΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΙ.» Τα Χριστούγεννα ήταν η πιο αγαπημένη μας γιορ...