Ρομπόλα

Ονομασία: Ρομπόλα Κεφαλληνίας, Κέρινο.

Αμπελοτόπια: 3.500 στρέμματα στη ζώνη της Ρομπόλας στην Κεφαλονιά.

Περιοχή καλλιέργειας: Τα Ομαλά Κεφαλληνίας, στο κέντρο του νησιού, κάτω από τις πλαγιές του Αίνου και με επίκεντρο την Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου, πολιούχου του νησιού.

Υψόμετρο: Ξεκινάει από τα 600 μέτρα στα πεδινά αμπελοτόπια, κυμαίνεται μεταξύ 650 - 700 μέτρων στα ημιορεινά και ξεπερνάει τα 700 μέτρα στα ορεινά.

Φυτό: Αυτόριζο, χαμηλού ύψους (δεν ξεπερνάει το 1,10 μ.), φτωχό, ευαίσθητο στο βοτρύτη και το ωίδιο.

Σταφύλι: Χρώμα απαλό κίτρινο, πυκνόρωγο τσαμπί, με στρογγυλές, λεπτόφλουδες ρώγες.

Τρύγος: Από τα μέσα Αυγούστου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου.

Κρασί: Δίνει το ομώνυμο κρασί, τη Ρομπόλα Κεφαλληνίας ΟΠΑΠ, ένα λευκό, ξηρό κρασί χρώματος λεμονί, με ελαφρύ σώμα, φρέσκα αρώματα εσπεριδοειδών και πράσινων φρούτων και ιδιαίτερα ζωηρή οξύτητα. Εχει ευχάριστη επίγευση μέτριας έντασης και καταναλώνεται φρέσκο.

Πίνεται: Δροσερό, στους 10° - 12°, Συνοδεύει: θαλασσινά, οστρακοειδή, ψητά ψάρια, τις περισσότερες σπεσιαλιτέ της νησιώτικης κουζίνας.

Το σταφύλι, υπόξανθο με στρογγυλή, λεπτόφλουδη ρώγα, αγαπάει τα φτωχά, πετρώδη εδάφη, γι' αυτό και απαντάται στα ημιορεινά και ορεινά μέρη του νησιού, που αποτελούν τη Ζώνη Ρομπόλας Κεφαλληνίας ΟΠΑΠ. Μάλιστα, λόγω αυτής της αδυναμίας της Ρομπόλας στην πέτρα, οι Βενετοί την αποκαλούσαν «Vino di Sasso», δηλαδή «Το Κρασί της Πέτρας».Η δυναμική του εδάφους, σε συνδυασμό με το υψόμετρο, την ηλιοφάνεια και το θαλασσινό αεράκι, είναι οι βασικοί συντελεστές της καλλιέργειας της Ρομπόλας στην Κεφαλονιά, που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα χαμηλή στρεμματική απόδοση αλλά πολύ υψηλή ποιότητα. Ετσι, δεν είναι τυχαίο ότι το σταφύλι της Ρομπόλας είναι σήμερα από τα πιο ακριβά, αν όχι το ακριβότερο στην Ελλάδα.Ως κρασί, η Ρομπόλα έχει χρώμα άγουρο λεμονί, με κύρια χαρακτηριστικά τα έντονα αρώματα καλοκαιρινών φρούτων και μία διακριτική φυτικότητα σε μύτη και στόμα, καθώς και την τονισμένη οξύτητα. Είναι ένα κρασί ευχάριστο και δροσιστικό, ιδανικό για τραπέζι, παρέα και κέφι. Γευστικά συνδυάζεται τέλεια με ψάρι και κάθε είδους θαλασσινό μεζέ, ενώ στην πατρίδα της θα τη συναντήσουμε στο ρόλο του αχώριστου συνοδού ενός από τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα της τοπικής κουζίνας, του μπακαλιάρου με σκορδαλιά (ή «Αλιάδα», για τους ντόπιους).

λειβαθω

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΙΝ ΚΈΙΜΑΤΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ

ΣΠΑΡΤΙΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Πανάς Ηλίας

Συμμετοχή στην Φιλική εταιρεία στο Νησί. Το 1823 η επαναστατική κυβέρνηση, του αναθέτει μαζί με τον Ευάγγελο Ποταμιάνο τη φύλαξη του Ναυπλίου. Επίσης πήρε μέρος στην πολιορκία του Νεοκάστρου στις 7 Αυγούστου 1821 και στις συμπλοκές έξω από το πολιορκούμενο από τους Τούρκους Μεσολόγγι, μαζί με το Γεράσιμο Μουσούρη.

Πανάς Ευάγγελος

Συμμετοχή στην Φιλική εταιρεία στο Νησί. Επικεφαλής Στρατιωτικού σώματος 150 Κεφαλλονιτών μαζί με τους Γεώργιο Τυπάλδο-Κοζάκη, τον Σπύρο Αμπατιέλο, και Διον. Ορφανό πήρε μέρος στην πολιορκία και παράδοση της Μονεμβασίας 23 Ιουνίου 1821 και του Νεοκάστρου 7 Αυγούστου 1821.

Πανάς Δανιήλ

Συμμετοχή στην Φιλική εταιρεία στο Νησί. Πήρε μέρος στην πολιορκία του Νεοκάστρου στις 7 Αυγούστου 1821.

Πανάς Παναγής

Συμμετοχή στον Ιερό Λόχο. Πρωταγωνιστής μαζί με άλλους Κεφαλλονίτες στις θαλάσσιες επιχειρήσεις κατά των Τούρκων στο Γαλάτσι.

Πανάς Μαρίνος

Σκοτώθηκε σε ηλικία 19 ετών σε συμπλοκή με τους Τούρκους στον Άγιο Σώστη Ηλείας.

Πανάς Σπυρίδων

Συμμετείχε με τμήμα Κεφαλλήνων στην πολιορκία του Νεοκάστρου 7 Αυγούστου 1821, στην νίκη στο Κομπότι της Άρτας και στη μάχη του Πέτα 4 Ιουλίου 1822, επικεφαλής 200 περίπου Κεφαλλονιτών. Στην τελευταία μάχη τραυματίστηκε καθώς και πολλοί μαχητές σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν.

Ό Ιωάννης Καποδίστριας και η Κεφαλληνία

Ό Ιωάννης Καποδίστριας και η Κεφαλληνία

Ιωάννης Καποδίστριας και η Κεφαλληνία
1801
Ό Ιωάννης Καποδίστριας όταν αναγνωρίστηκε ή Επτάνησος ως ανεξάρτητη πολιτεία, με τον κόμητα Δεσύλλα ήλθαν στην Κεφαλονιά το 1801 σαν αυτοκρατορικοί Επίτροποι. Κάλεσαν συνέδριο προκρίτων την 1ην του Μάη 1801 , για να σκεφθούν για την καταστολή των ανταρτικών κινημάτων κα\ για να εξετάσουν την εν γένει πολιτική κατάσταση. Τα πνεύματα ήσαν όμως οξυμένα , και λόγω της απελάσεως του επαναστάτη Ευσταθίου Μεταξά. Ό Καποδίστριας συναντήθηκε με τον Ευστάθιο Μεταξά στο χωριό Τρωγιανάτα (μόνιμο στέκι των εκαστοτε επαναστατών) Ό Μεταξάς τον διαβεβαίωσε οτι τα πραγματικά αίτια της στάσεως προέρχονται από προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους και οχι από εχθρότητα προς την νέα Κυβέρνηση. Ή απέλαση του Ευσταθίου Μεταξά άνεκλήθη. Ή ανταρσία όμως εμαίνετο, διότι τον αγώνα είχαν αναλάβει οι αδελφοί Καίσαρ και Ανδρέας Μεταξάς. Οι επίτροποι απεφάσισαν την καταδίωξη των ανταρτών. Ό συνταγματάρχης Πιέρης τις 2 Ιούνιου κατέστειλε το κίνημα. 0ι έπαναστάτες είχαν στρατοπεδεύει κυρίως στα Φωκάτα και Κοκολάτα. Ήσαν δε 250, από τα Ομαλά, Σκάλα και Λειβαθώ. Διακρίθηκαν και οι στρατιωτικοί Ματέης, Λυκιαρδόπουλοι από τα Σπαρτιά , Βαρούχας. Τότε παραδόθηκε ό Ανδρέας Μεταξάς. Τον έθεσαν υπό κράτηση σε ρωσικό πολεμικό.
Νέο ανταρτικό κίνημα γίνεται στο Ληξούρι. Τα κατέστειλε πάλιν ό Πιέρης, ηγούμενος 150 ανδρών. Τότε απεστάλη προς βοήθεια και ό συνταγματάρχης Άντ. Θεοτόκης.
Νέα στάση επακολούθησε στην Παλική. Ξανάλθε ό Ίωάν. Καποδίστριας στην Κεφαλονιά με τον άλλοτε γερουσιαστή Ανδρέα. Πανά από τα Σπαρτιά . Ή στάση της Παλικής απλώθηκε, σ' όλο το νησί. Με την απόφαση της 25ης του Μάρτη τ ου 1802 έτουφεκίσθησαν:
1) Ό Καίσαρ Μεταξάς, 2) ό Νικ. Καλλιγάς ή Γόμπος, και 3) ό Α. Κούμουδος.
Κατεστάλησαν οι στάσεις Κραναίας και του Ληξουρίου με ναυτικό αποκλεισμό.
Τις διαπραγματεύσεις (από μέρους της Κυβέρνησης με τους Ληξουριώτες τις διεξήγαγαν ό Ανδρέας Πάνας, ό Πέτρος Βαλιέρης και ό Δημ. Πινιατώρος. Στρατιωτικός αρχηγός διωρίστηκε ό λοχαγός Ανδρέας Αννινος. Ο Καποδίστριας έμεινε διοικητής του νησιού για δυο χρόνια Το 1803 έγινε Γραμματεύς Επικρατείας της Ιονίου Πολιτείας .

ΣΠΑΡΤΙΝΟΙ ΣΤΟΝ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ο ΔΡΟΣΟΣ ΜΩΡΑΙΤΗΣ υπηρέτησε σαν ναύτης στο ΑΤ Β ΟΛΓΑ ΣΤΟΝ Β ΠΠ
Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Β ΟΛΓΑ:

---

Κατασκευάσθηκε στα αγγλικά ναυπηγεία Υarrow το 1936-38. . Ένα από τα πιο ένδοξα πολεμικά πλοία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις 1940-43. Μέχρι τον Απρίλιο του 1941 έλαβε μέρος σε συνοδείες νηοπομπών, καθώς και στην πρώτη και τρίτη (14-15 Νοεμβρίου 1940, 4-5 Ιανουαρίου 1941) επιδρομή στο Στενό του Οτράντο. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του 1941, πραγματοποίησε μετασκευή στην Καλκούτα. Επανήλθε στη Μεσόγειο τον Φεβρουάριο του 1942, πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του Tobruk, ενταγμένο σε βρετανική μοίρα, όπου είχε ιδιαίτερα αξιόλογη δράση (Κυβερνήτης Πχης Γ. Μπλέσσας). Στις 14 Δεκεμβρίου 1942 βύθισε κοντά στη Βεγγάζη, σε συνεργασία με το βρετανικό Α/Τ ΡΕΤΑRD, το ιταλικό Υ/Β VARSCIEC. Στις 18 Ιανουαρίου 1943 βύθισε στην περιοχή της Παντελλάρια το ιταλικό πετρελαιοφόρο STROMBOLI (500 τόν.). Στις 2 Ιουνίου 1943 σε συνεργασία με το βρετανικό Α/T JERVIS βύθισε ιταλική νηοπομπή, αποτελούμενη από 2 πολεμικά πλοία και 2 πλοία συνοδείας, μεταξύ αυτών το Α/Τ CASTORE (650 τόν.). Στη συνέχεια έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις κατάληψης της Παντελλάρια και της αποβάσεως στη Σικελία. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1943 βύθισε σε συνεργασία με τα βρετανικά A/T FAULKNOR και ΕCLIPSE κοντά στην Αστυπάλαια και άλλη νηοπομπή, αποτελούμενη από τα φορτηγά ΡLUTO (2.000 τόν.) και PAOLO (4.000 τόν.) και το συνοδό τους Νο 2104. Τελικά, το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ βυθίστηκε από γερμανική αεροπορική επιδρομή στις 26 Σεπτεμβρίου 1943, ενώ ήταν αγκυροβολημένο στον όρμο Λακκί της Λέρου. Απωλέσθησαν ο Κυβερνήτης, 6 αξιωματικοί και 65 υπαξιωματικοί και ναύτες. Ο Δροσος Μωραιτης σώθηκε.

Η ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΠΑΡΤΙΝΩΝ ΣΤΟΝ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

1.-Μόνιμος υπαξιωματικός του ΠΝ υπηρέτησε στο Υποβρύχιο "ΤΡΙΤΩΝ" ο Χαράλαμπος ΜΕΣΟΛΩΡΑΣ

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΥ "Υ-5 "Τρίτων"

Το «ΤΡΙΤΩΝ» Υ-5 στην πρώτη φάση του πολέμου στην Αδριατική (ΟΚΤ 1940 - ΑΠΡ 1941) θα εκτελέσει συνολικά έξι (6) πολεμικές περιπολίες. Στις 9 Ιανουαρίου 1941 κατά τη διάρκεια της τρίτης πολεμικής περιπολίας στο στενό του ΟΤΡΑΝΤΟ, με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Δ.ΖΕΠΟ, βύθισε το ιταλικό Υ/Β NEGHELLI το οποίο βρισκόταν εν επιφανεία.

Στις 10 Νοεμβρίου 1942 με Κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Ε.ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ θα αποπλεύσει από το Πορτ - Σαιδ για την τελευταία του πολεμική περιπολία, ενώ παράλληλα θα εκτελέσει και ειδική επιχείρηση αποβίβασης πρακτόρων στην Εύβοια με την επονομασία « NEPTUNE ».

Το πρωί της 16 Νοεμβρίου 1942 και ενώ περιπολούσε στο στενό ΚΑΦΗΡΕΑ θα εντοπίσει εχθρική νηοπομπή με ισχυρή Ανθυποβρυχιακή συνοδεία ενός αντιτορπιλλικού και δύο καταδιωκτικών εναντίον της οποίας επετέθη άνευ επιβεβαιωθέντος αποτελέσματος (πιθανώς επλήγη το Α/Π ALBA JULIA ). Στη συνέχεια το Υ/Β μετά πολύωρη δίωξη του από το καταδιωκτικό UJ-21Ο2 (πρώην θαλαμηγό ΜΠΡΙΚΓΙΤΕ του εφοπλιστού Ευγενίδη) θα εξαναναγκαστεί σε ανάδυση και εξόρμηση δια πυροβόλου. Μετά σφοδρή ανταλλαγή πυρών εμβολίσθηκε από τον διώκτη του, με αποτέλεσμα να βυθιστεί σε στίγμα 37.07 Β 024.39 Α.

Απωλέσθηκαν συνολικά δεκαεννέα άτομα τριάντα αιχμαλωτίστηκαν μεταξύ των οποίων και ο Μεσολωράς και δύο διέφυγαν κολυμπώντας.

ΕΝΑΣ ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΜΩΡΑΙΤΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

«Θα σου γράψω πως έτυχε και μπαρκάρισα . Έχω γεννηθεί το 1920. Το 1938 έτυχε να έρθει στο χωριό ο καπετάν Παναγής ο Πανάς. Το έμαθα, επήγα σπίτι του και τον βρήκα. Όταν με είδε με ρώτησε, τι θέλω. Ξέρω ότι έχεις , ένα βαπόρι, το «Βασίλειος Δεστούνης» και θέλω αν είναι εύκολο να με πάρεις. Μου είπε, σε δύο μέρες θα πας στο γραφείο και θα σε στείλουν στη Χαλκίδα.

Επήγα στο βαπόρι δίχως να ξέρω τι δουλειά θα πιάσω.

Όλο το πλήρωμα κοιμότανε στη πλώρη. Δεξιά οι ναύτες και αριστερά οι θερμαστολαδάδες. Η κατάσταση δραματική. Όταν έβαλα τα ρούχα μου , επήγα στον καπετάνιο και του έδωσα το γράμμα από τον καπετάνιο (εννοεί τον κ.Πανά). Και μου λέει , θα πας καρβουνιάρης και όταν αδειάσει θέση θα σε βάλλω στην κουβέρτα. Στη μηχανή ο καρβουνιάρης έκανε 6ωρίες. Εφύγαμε από την Χαλκίδα και επήγαμε για Αργεντίνα, για να φορτώσουμε στάρι για Ευρώπη. Εν τω μεταξύ είχε κηρυχτεί ο πόλεμος που εγυρίζαμε στην Ευρώπη. Όταν εφτάσαμε ανάμεσα Φινιστέρι και Ούζαντ, παρουσιάστηκε ένα υποβρύχιο με Γερμανική σημαία. Εσταματήσαμε γιατί το υποβρύχιο ερχότανε κατ’επάνω μας. Όταν έφτασε κοντά , εδιπλάρωσε και εκατέβηκε ο καπετάνιος στο υποβρύχιο με τα χαρτιά του βαποριού, τα διαβάσανε και είπανε στον καπετάνιο : Στο άλλο ταξίδι θα σας βουλιάξουμε. Επήγαμε στην Ευρώπη. Ξεφορτώσαμε , επήγαμε πάλι στην Αργεντίνα και εφορτώσαμε πάλι για Ευρώπη. Όταν εφθάσαμε ανάμεσα Φινιστέρο και Ούζαντ, παρουσιάστηκαν δυο αεροπλάνα ανιχνευτικά και μας πέταξαν τρεις φωτοβολίδες , να εγκαταλείψουμε το παπόρι.

Το εγκαταλείψαμε, εκατεβήκαμε στις βάρκες. Μετά άρχισαν και έριχναν βόμβες. Το βαπόρι είχε πάρει κλίση, αλλά δεν βούλιαξε. Όπως μάθαμε αργότερα το βρήκανε Ισπανοί και πήρανε το μισό.

Όταν εμείς μπήκαμε στις βάρκες εμοιράστηκε το πλήρωμα. Ο καπετάνιος επήγε με τον Πρώτο Μηχανικό. Και στην άλλη ο Υπολοίαρχος με τον δεύτερο μηχανικό και το υπόλοιπο πλήρωμα στις δυο βάρκες. Μπαίνοντας στις βάρκες το βράδυ χαθήκαμε. Όταν εξημέρωσε είδαμε μακριά ένα καΐκι. Επήγαμε προς τα επάνω του. Εσταμάτησε και μας πήρε. Επήγαινε για Μπορντώ και επήγαμε εκεί. Βρήκαμε και την άλλη βάρκα εκεί. Μας επήγαν σε ένα ξενοδοχείο και μείναμε ένα βράδυ και το πρωί μας έστειλαν στη Μασσαλία.

Ξέχασα να γράψω ο καπετάνιος και ο Υποπλοίαρχος αδέλφια από την Κύμη. Από Κεφαλονιά , ο Πρώτος Μηχανικός ο Σωκράτης Αυγερινός. Θερμαστής από Λακύθρα, ο Διονύσης Μιχαλιτσιάνος. Από Σπαρτιά ο Γεράσιμος Λιοσάτος θερμαστής και Γεράσιμος Μωραΐτης , καρβουνιέρης.

Όταν φθάσαμε στη Μασσαλία , πήγαμε στο Προξενείο. Μας έδωσε μερικά λεφτά. Δεν ήταν αρκετά. Για ύπνο βρίσκαμε σε σπίτια. Εκαθήσαμε πολύ καιρό, περίπου δύο μήνες. Είμαστε πολλοί από βαπόρια, διάφορες λατσιόνες. Είχανε έρθει δυο Γιουγκοσλάβικα βαπόρια. Τα βαπόρια θα γύριζαν πάλι στη Γιουγκοσλαβία, λοιπό το Προξενείο είχε κανονίσει με τον καπετάνιο του βαποριού να πάρει όλους τους Αξιωματικούς. Το ακούμε, το πρωί θα έφευγε. Το μάθαμε και κατά τις 10 το βράδυ επήγαμε όλοι μέσα στο βαπόρι. Και έτσι δεν μπόρεσε ο Πρόξενος να κάμει τίποτε. Και έτσι ήρθαμε στη Γιουγκοσλαβία . Μείναμε ένα βράδυ εκεί. Επήγαμε και εφάγαμε και το πρωί φύγαμε για Ελλάδα με το τρένο.

Αυτή ήτανε η περιπέτεια του πολέμου.

Γεράσιμος Μωραΐτης , Σπαρτιά

ΤΟ ΠΟΡΤΟΝΙ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΙ

ποiοι ειναι οι κυριοι που ψηνουν το αρνι?

Ο ΒΑΓΓΕΛΑΚΗΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΑΝΝΙΑ

TA KARABIA

Το δημοτικο Σχολειο ΣΠΑΡΤΙΩΝ

ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 1953

ΣΠΑΡΤΙΑ

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΠΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΩΝ ΣΠΑΡΤΙΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821

δυση

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Πανάς Παναγιώτης

Πανάς Παναγιώτης
ΓΕΝΝΗΣΗ: Σπαρτιά Κεφαλονιάς 1832
ΘΑΝΑΤΟΣ: Πειραιάς 1896

1. Έλαμπε την νύκτα ταύτην ήλιος ακτινοβόλος
και εχύνετο το μαύρον πέριξ φως των κεραυνών.
Εν σιγή βρονταί εβόων. Ήστραπτε της γης ο θόλος,
και το έδαφος εν λύπη έχαιρε των ουρανών.

Όρθιος εν εγρηγόρσει εκοιμώμην εν τη κλίνη,
ότε αίφνης έμπροσθέν μου έστη γέρων νεαρός,
κι εν ευγλώττω σιγή λέγει: τι ανήσυχος γαλήνη,
τι ακτινοβόλον σκότος, τι τερψίλυπος καιρός!

«Νεοελληνική ποίησις: Ρωμαντική σχολή», 1-8. Έργα αργίας, 1883. Κ.Θ. Δημαράς (επιμ.), Ποιηταί του ΙΘ΄ αιώνα. Βασική Βιβλιοθήκη, 12. «Αετός» Α.Ε., 1954. λζ΄.




2. Πάρε δυο σύγνεφα· μια λίτρ’ αγέρα·
δροσιάς δυο γράνα και μια φλογέρα·
τρεις τόνους Πίνδο· τέσσαρους χιόνι·
μια λίτρ’ ανάσαση και ένα αηδόνι,
δεμάτια τέσσερα δάφνες, μυρτούλες·
ράσα· ξεσκλίδια· γύφτους· αυγούλες·
πέντ’ έξι σήμαντρα· γλαν γλαν καμπόσα·
χιλιάδες κύματα· Όλυμπο και Όσσα·
κρεβάτια· γαίματα· σάπια κουφάρια·
αστροπελέκια· σκύλους και ψάρια
[...]
και νεκρολούλουδα χορτάτη δόση.
Αχτίδες· σάβανα και έρμα πλάγια·
ένα βρικόλακα· μια κουκουβάγια·
έναν Αλήπασα· καντάρι τρέλα...
Σε μια θεόχτιστη ρίξ’ τα παδέλα·
ύστερα κρούσταλλο ρίξε νεράκι
βρυσούλας γέννημα, ή και απ’ αυλάκι.
Πέσε τ’ ανάσκελα και πίθωσέ τα
στα έρμα στήθια σου και βάσταέ τα.
Φύσησε, φύσησε στα σωθικά σου,
καμίνι άναψε μες στην καρδιά σου.
[...]
Ας πάρει μπούρμπουλα μονάχα τρία,
και είναι έτοιμο μ’ επιτυχία
γιαχνί αθάνατο, ποιητικό...
Κένωσ’ το, κένωσ’ το ζεστό-ζεστό
σε αλαβάστρινο σκουτέλι ή πιάτο...
και πες του κόσμου: Κόπιασε, φά’ το.

«Ποιητική συνταγή», 1-10, 22-32, 35-40. 1868. Έργα αργίας, 1883. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Ε΄. Ο Σολωμός και οι Εφτανησιώτες. «Δωδώνη», χ.χ. 154-155.




3. Του γκιόνη όποιος λέει πως η φωνή
στης φύσης τη μεγάλη αρμονία
δεν είναι αναγκαία, ―με συγχωρεί―
μα λέει μια μεγάλη ανοησία...
Μονότονο θα ήτανε το αηδόνι,
εάν δεν ήταν κι η φωνή του γκιόνη.

«Πρόλογος», 1-6. Έργα αργίας, 1883. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Ε΄. Ο Σολωμός και οι Εφτανησιώτες. «Δωδώνη», χ.χ. 154.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟ

το θέμα της έλλειψης μόνιμου εφημέριου στο χωριό Σπαρτιά είναι υπαρκτό . Το μέγεθος του χωριού μπορεί να είναι μεγάλο, να ε χει δυο μόνιμους κατοίκους ιερείς εφημέριους σε διπλανά χωριά ,όμως η Ιερά Μητρόπολη της νήσου ωστόσο αποφάσισε ότι δεν υπάρχει το προσωπικό και έτσι το χωριό να στερείται εφημερίου . Το φαινόμενο αυτό που παρατηρείται σε ολόκληρη την Ελλάδα, κυρίως σε μικρά χωριά.

Γίνεται αντιληπτό κυρίως αυτές τις εορταστικές ημέρες λόγω της επιθυμίας των Σπαρτινών να βρεθούν στις εκκλησίες μας αυτές τις Άγιες Ημέρες με ένα μόνιμο εφημέριο.Οι θρησκευτικές ανάγκες τις περιοχής έχουν υποβαθμισθεί ,χρόνια έχει να εμφανισθεί πνευματικός για να τελέσει το μυστήριο της εξομολόγησης,η γεια λειτουργία τελείται περιστασιακά ,ενώ δεν γίνεται λόγος για επαφή της εκκλησίας με τους κατοίκους ,μόνη παρήγορη παρουσια είναι του Πρωτοσύγκελου της Μητρόπολης ,όταν το επιτρέπουν οι ανάγκες.
ΚΑΛΗ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ?

ΠΑΛΙΟΙ ΣΠΑΡΤΙΝΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ (1)

ΜΠΟΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ, γιος του ιερέα Μιχαήλ (1849-1931). γεννήθηκε στα Σπαρτιά. ΝΑΥΤΙΚΟΣ σε ιστιοφόρα και ατμήλατα σκάφη ,Πλοιάρχους από του 1895 του ά/π «ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΟΥΠΑ». Κατά το 1913 συνταξιοδοτήθηκε .

Ο καθηγητής Ιατρικής ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Ο καθηγητής Ιατρικής ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Ο ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ, του Σωκράτη (1898). Γεννήθηκε στα Σπαρτιά σπούδασε ιατρική απεφοίτησε του Πανεπιστημίου Αθηνών μετέβη στο Παρίσι όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα και ανεδείχθη σε Υφηγητή της Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων Κατά το 1928 επέστρεψε στην Αθήνα και συνεργάστηκε σαν ειδικός παθολόγος στην κλινική Γερουλάνου, και συγχρόνως δίδασκε σαν Υφηγητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος του οποίου υπήρξε στενός συνεργάτης του ανέθεσε την δημιουργία του Λαϊκού Νοσοκομείου. Υπήρξε στενός φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου και ανήκε στον κεντρώο χώρο Οι Κεφαλλήνες που τον επεσκεπτόντο στο Ιατρείο τους έδέχετο πάντοτε δωρεάν, θεωρώντας το ιατρικό επάγγελμα ως κοινωνική αποστολή. Υπηρέτησε σε Στρατιωτικά Νοσοκομεία στον Πόλεμο του 1940-1941 και ασχολήθηκε με την θεραπεία των κρυοπαγημάτων και συνέγραψε σχετικό σύγγραμμα . Νυμφεύτηκε την Σοφία θυγατέρα του από τα Κοριάνα Σπυρίδωνος Ρωσολύμου, και έκτοτε εξάσκησε την ιατρική επιστήμη ερασιτεχνικά, ήταν οπαδός της ομοιοπαθητικής της φυσικής ζωής και της φυτολογίας, Στο χωριό Σπαρτιά ασχολήθηκε ο ίδιος με την παραγωγή αρωματικών και φαρμακευτικών βοτάνων. Απέκτησε δυο γιους του, ό, Χριστόφορος, αποφοίτησε της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Παρισίων , ό δε, Γεράσιμος, αποφοίτησε από Βρετανικής Σχολής Ναυπηγικής και εργάζεται ως Τεχνικός Επιθεωρητής μεγάλη ναυτιλιακή εταιρία

αυγουστος

περιμενοντας το καλοκαιρι

γυαλο γιαλο

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

Γύρω στο 1776 ο Αγιος ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΗΡΘΕ ΣΤΑ ΣΠΑΡΤΙΑ.Το κρεβάτι του σωζονταν στη εκκλησιά της Παναγίας μέχρι τους σεισμούς του 1952

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γεννήθηκε το 1714 στο Μέγα Δένδρο της Επαρχίας Αποκούρου της Αιτωλίας. Μαθαίνει τα πρώτα γράμματα κοντά σε κληρικούς δασκάλους στον τόπο του, μόρφωση την οποία θα συμπληρώσει αργότερα στην Αθωνιάδα σχολή του Αγ. Όρους (1750)Απέκτησε μια βαθιά εκκλησιαστική γνώση και μια επαρκή γενικότερη παιδεία. Γνώριζε καλά Ελληνικά και ξένες γλώσσες (Εβραϊκά, Τουρκικά, Φράγκικα). Το 1759 έγινε μοναχός στη Μονή Φιλοθέου, οπότε άλλαξε το κοσμικό του όνομα από Κώνστας σε Κοσμάς.

Οι Έλληνες ραγιάδες ζούσαν τότε μέσα στην πικρή σκλαβιά των Τούρκων και ήταν βυθισμένοι στο σκοτάδι της αμάθειας.

«Η πατρίδα μου , η ψεύτικη και γήινη και μάταιη, είναι από την επαρχίαν Απόκουρο. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, το γένος μου, ευσεβείς Ορθόδοξοι Χριστιανοί».

		Το άγαλμα του Αγίου Κοσμά στο Καλικόντασι της Β. Ηπείρου

Οι γονείς του ήταν Ηπειρώτες. Η οικογένειά του καταγόταν από τα Γραμενοχώρια. Όμως οι δίωξεις των Τούρκων τους ανάγκασαν να ζητήσουν καταφύγιο στη Σκουληκαρία της Άρτας στην αρχή, και στη συνέχεια στο χωριό Ταξιάρχης της Αιτωλοακαρνανίας, όπου και γεννήθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Κοσμά, ο ιερομόναχος Χρύσανθος, για να μετεγκατασταθούν λίγο αργότερα στο Μέγα Δένδρο, που την εποχή εκείνη είχε 400 οικογένειες.

Για το επάγγελμά τους έχουμε γραπτή μαρτυρία κάποιου σύγχρονού του: «και η γενεά αυτού ήταν ανυφαντάδες». Εδώ, λοιπόν, στο Μ. Δένδρο γεννήθηκε ο Κοσμάς, ο Κώνστας Δημητρίου, όπως λεγόταν αρχικά το δεύτερο παιδί τους.

Σε ηλικία 46 ετών πραγματοποίησε τρεις με τέσσερις περιοδείες με την ευλογία και άδεια του Πατριάρχη. Γύρισε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, έφτασε έως και τη Βόρεια Ήπειρο. Επίσης περιόδευσε στη Βόρεια Πελοπόννησο και σε αρκετά νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου.

Κήρυττε σε πόλεις και χωριά, σε ορεινές και απομονωμένες περιοχές, πάντοτε κάτω από ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό που στηνόταν, αψηφώντας το μόχθο και τον κίνδυνο, βρίσκοντας τεράστια απήχηση.

Στις 23 Αυγούστου 1779 και ενώ δίδασκε στο Καλικόντασι της Β. Ηπείρου, συνελήφθη με εντολή του Κούρτ Πασά, από συκοφαντίες των Εβραίων για κατασκοπεία υπέρ της Ρωσίας και με την κατηγορία ότι υποκινούσε επανάσταση. Την επομένη και σε ηλικία 65 ετών απαγχονίστηκε στις όχθες του ποταμού Άψου.